.

من در روایات خواندم که کسی که گمان خوب به خدا داشته باشد، خدا نزد گمان بنده اش است و همان طور با بنده اش رفتار می کند که به آن گمان برده است! آیا کسی که به خداوند گمان خوب داشته باشد و گناه کند خدا او را مجازات می شکند؟
"فرشته ها به خدا گفتند: آدم روی زمین قتل و فساد و جرم و...مرتکب می شود، او را خلق نکن و ساکن نکن." چرا خدا به خاطر عده ی کمی از اولیاء و مقربینش، انسان های گنهکار را آفرید؟ حق با ملائکه نبود؟
شیطان که از سوی خداوند رانده شده، چه طور این قدر قدرت دارد که همزمان می تواند این همه انسان را گمراه کند؟
آیا اجنه غیر از وضعیت جسمانی شان که از انسان ها قوی تر هستند، در بقیه ی صفات مثل انسان ها هستند؟ مثل عشق و علاقه. اگر جواب مثبت است، چرا خداوند آن ها را اشرف مخلوقات قرار نداد؟
امکانش هست روح انسان بعد از مرگ در جسمی دیگر از مادر زاده شود؟