.

من در روایات خواندم كه كسی كه گمان خوب به خدا داشته باشد، خدا نزد گمان بنده اش است و همان طور با بنده اش رفتار می كند كه به آن گمان برده است! آیا كسی كه به خداوند گمان خوب داشته باشد و گناه كند خدا او را مجازات می شكند؟
"فرشته ها به خدا گفتند: آدم روی زمین قتل و فساد و جرم و...مرتكب می شود، او را خلق نكن و ساكن نكن." چرا خدا به خاطر عده ی كمی از اولیاء و مقربینش، انسان های گنهكار را آفرید؟ حق با ملائكه نبود؟
شیطان كه از سوی خداوند رانده شده، چه طور این قدر قدرت دارد كه همزمان می تواند این همه انسان را گمراه كند؟
آیا اجنه غیر از وضعیت جسمانی شان كه از انسان ها قوی تر هستند، در بقیه ی صفات مثل انسان ها هستند؟ مثل عشق و علاقه. اگر جواب مثبت است، چرا خداوند آن ها را اشرف مخلوقات قرار نداد؟
امكانش هست روح انسان بعد از مرگ در جسمی دیگر از مادر زاده شود؟