شرحی بر زندگی دردانه اباعبدالله الحسین(ع) حضرت رقیه سلام الله علیها
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف ؛ در روز پنجم ماه صفر سال 61 ه.ق، حضرت رقیه (س) مظلومانه به شهادت رسید. نام شریفش «رقیه»، «فاطمه» و «زینب» و پدرش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و مادرش ام‌اسحاق است.
ولادت آن حضرت در مدینه بود و در سن سه سالگی در محرم 61 هجری با پدر بزرگوارش به كربلا آمد. قبل از روز عاشورا بارها مورد تفقد و دلجویی حضرت اباعبدالله (ع) قرار گرفت تا آنجا كه آن حضرت به خواهرشان حضرت زینب (س) در مورد وی سفارش كردند.
حضرت رقیه (س) بعد از شهادت امام حسین (ع)، اهل بیت (ع) و اصحاب ایشان در صحرای كربلا، همراه با اسرا به كوفه و شام برده شد و در مسیر چهل منزل راه شهر شام، رنج‌های فراوانی دید.
در شام بعد از دیدن سر نورانی پدر با پیشانی شكسته در خرابه، آن‌قدر ناله زد و گریست تا به ملكوت اعلا پیوست و بدن شریف آن حضرت را شبانه دفن كردند.
از كهن‌ترین منابعی كه نام آن حضرت با لفظ "رقیه" یاد شده است، قصیده سیف بن عمیره نخعی كوفی از اصحاب امام جعفر صادق(ع) و امام موسی كاظم (ع) است.
شواهد و مدارك درباره وجود شریف آن حضرت و استقرار قبر آن حضرت در مكان فعلی حرم مطهر ایشان همراه با معجزات و كراماتی از آن مظلومه بسیار است
