نگاهی به قیام 19 دی 56
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف ،در روز هفدهم دی ماه سال 56 مقاله ای با عنوان «استعمار سرخ و سیاه»، با امضای احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات درج گردید. نویسنده این مقاله، كه در سالروز كشف حجاب به چاپ رسید، به حضرت امام خمینی (ره) اهانت كرده بود.
با این كه برای اولین بار نبود كه عوامل نظام به حضرت امام (ره) اهانت می كردند و این بار حتی اهانت به طور صریح صورت نگرفته بود، امّا جرقه ای در شهر مقدس قم زده شد كه به قیامی خونین و تاریخ ساز مبدل گردید. این مقاله احساسات و عواطف مردم را نسبت به رهبر و مقتدایشان - كه در تبعید به سر می برد - برانگیخت و خشم و انزجار عمومی از نظام را به همراه داشت.
در بعد از ظهر نوزدهم دی ماه 56 آیت الله نوری همدانی سخنرانی كردند. مردم پس از سخنان ایشان آرام و بی سر و صدا به طرف منزل آیت الله مشكینی به راه افتادند. جمعیتی بیش از ده هزار نفر كه در آن ایام خفقان و اضطراب جمعیت بسیار زیادی بود، با عزمی راسخ و اراده ای پولادین بر آن بودند تا قدرت پوشالی نظام شاهنشاهی را در زیر گام های استوارشان خرد كنند.
مردم به توصیه آیات و مراجع، آرام راهپیمایی می كردند و فریادها در حنجره ها به دنبال راه گریزی می گشت. بعدها سخنرانان مذهبی از این سكوت بهره برده، رژیم را آماج حملات خود قرار دادند كه چرا به روی مردمی كه حتی شعار نمی دانند آتش گشود.
در مورد شهدا و مجروحان قیام 19 دی آمار دقیقی در دست نیست .آن گونه كه از گفته ها و نوشته های شاهدان عینی برداشت می شود خیلی از مجروحان از ترس ساواك به بیمارستان مراجعه نكرده بودند؛ زیرا در آن زمان، ساواك،تظاهر كنندگان زخمی را با زنجیر به تخت بیمارستان می بست تا پس از بهبودی آنها را به ساواك منتقل نمایند.
در مورد شهدا نیز غیر از چند نفر كه به طور یقین در آن روز به شهادت رسیده اند سخن از شهید دیگری به میان نیامده است. البته احتمال این كه خانواده شماری از شهدا از ترس ساواك شهدای خود را مخفیانه به خاك سپرده باشند، ضعیف نیست. به هر تقدیر شمار مجروحان بسیار زیاد بود، اما تنها نام پنج شهید به ثبت رسیده است كه سه تن از آنان طلبه، یك نفر جوان و دیگری نوجوانی سیزده ساله است.
