شرحی بر زندگی و القاب حضرت زهرا (سلام الله علیها)
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف ،حضرت فاطمه (س) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد. این عقیده بر گرفته از مضامین احادیث نبوی است.
پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در كلامی دیگر صراحتاً فاطمه (علیها السلام) را سرور زنان اولین و آخرین ذكر می‌نمایند.
نام، القاب، كنیه‌ها
نام مبارك آن حضرت، فاطمه (علیها السلام) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مباركه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز ذكر شده است.
فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست كه: پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و بركنارند.
زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است كه: "چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد)، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور كه نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد."
صدّیقه به معنی كسی است كه به جز راستی چیزی از او صادر نمی شود؛طاهره به معنای پاك و پاكیزه، مباركه به معنای با خیر و بركت، بتول به معنای بریده و دور از ناپاكی، راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و مرضیه یعنی مورد رضایت الهی كنیه‌های فاطمه (علیها السلام) نیز عبارتند از ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و...
ام ابیها به معنای مادر پدر می‌باشد و رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دخترش را با این وصف می‌ستود؛ این امر حكایت از آن دارد كه فاطمه (علیها السلام) بسان مادری برای رسول خدا بوده است.
تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست؛ چه هنگامی كه فاطمه در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (سلام الله علیها) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا بود و در این راه از هیچ اقدامی مضایقه نمی‌نمود، چه در جنگها كه فاطمه بر جراحات پدر مرهم می‌گذاشت و چه در تمامی مواقف دیگر حیات رسول خدا.
مقام حضرت زهرا (علیها السلام) و جایگاه علمی ایشان
فاطمه زهرا (علیها السلام) در نزد شیعیان اگر چه امام نیست، اما مقام و منزلت او در نزد خداوند و در بین مسلمانان به خصوص شیعیان، نه تنها كمتر از سایر ائمه نیست، بلكه آن حضرت همتای امیر المؤمنین و دارای منزلتی عظیم‌تر از سایر ائمه طاهرین (علیهم السلام) می‌باشد.
اگر بخواهیم مقام علمی فاطمه (علیها السلام) را درك كنیم و به گوشه‌ای از آن پی ببریم، شایسته است به گفتار او در خطبه فدكیه بنگریم؛ چه آنجا كه استوارترین جملات را در توحید ذات اقدس ربوبی بر زبان جاری می‌كند، یا آن هنگام كه معرفت و بینش خود را نسبت به رسول اكرم آشكار می‌سازد و یا در مجالی كه در آن خطبه، امامت را شرح مختصری می‌دهد.
حضرت فاطمه (س) بر اثر شدت ضربات و لطماتی كه به او بر اثر هجوم به خانه‌اش و وقایع پس از آن وارد گشته بود، بیمار گشت و در بستر بیماری افتاد. گاه به زحمت از بستر برمی‌خاست و كارهای خانه را انجام می‌داد و گاه به سختی و با همراهی اطفال كوچكش، خود را كنار تربت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌رساند و یا كنار مزار حمزه عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و دیگر شهدای احد حاضر می‌گشت و غم و اندوه خود را بازگو می‌نمود.
سرانجام روز سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری فرا رسید. فاطمه (علیها السلام) آب طلب نموده و بوسیله آن بدن مطهر خویش را شستشو داد و غسل نمود. سپس جامه‌ای نو پوشید و در بستر خوابید و پارچه‌ای سفید به روی خود كشید؛ چیزی نگذشت كه دخت پیامبر، بر اثر حوادث ناشی از هجوم به خانه ایشان، دنیا را ترك نموده و به شهادت رسید؛ در حالیكه از عمر مباركش بنا بر مشهور، 18 سال بیشتر نمی‌گذشت و بنا بر مشهور تنها 95 روز پس از رسول خدا در این دنیا زندگی نمود.
