نگاهی به زندگی دهیمن امام شیعیان حضرت امام هادی علیه السلام
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف؛ امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع ) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست كردار پاكدامنی بود كه دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور كرده بود ، و چه نیكو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام كرد .
نام آن حضرت « علی »كنیه آن امام همام « ابوالحسن »و لقب های مشهور آن حضرت «هادی » و «نقی »بود . حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود .
امام هادی (ع ) در تیره ترین دوران اختلافات خلفای عباسی همانند پدر بزرگوارش به توسعه وگسترش آئین اسلام پرداخت واصالت تعالیم اسلامی را از گزند حوادث محفوظ داشت .
امام (ع ) از همان دوران نوجوانی از آن هنگامی كه در مكتب پدر بزرگوارش درس علم ومعرفت می اموخت به راهنمائی وارشاد مردم می پرداخت ودر مكتب عالی دانش وفضیلت خود ، گروههائی از علاقه مندان وارادت ورزان خاندان نبوت را می پروراند .
امام هادی (ع ) در عصر خود در دانش وفضیلت وشرف انسانی ، مجاهدت های اسلامی نظیر وهمتا نداشت وعلاقمندان همچون پروانه گرد شمع وجودش می گشتند واز خرمن علم ودانش وفضیلت او بهره ها می بردند .
از دیگر القاب آن حضرت می توان هادی ، ناصح ، عالم ، فقیه ، امین ، عسگری ، دلیل ، فاتح ، نقی و مرتضی را نام برد چنانچه امروز بیشتر دوستداران وشیعیان او را با لقب مشهور « هادی » می شناسند .
خلفایی كه در زمان امام علیه السلام بودند: معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعین، معتز، همه به جهت شیفتگی نسبت به قدرت ظاهری و دنیای فریبنده با خاندان علوی و حضرت هادی (ع) دشمنی دیرینه داشتند و كم و بیش دشمنی خود را ظاهر می كردند. ولی همه، به خصال پسندیده و مراتب زهد و دانش امام اقرار داشتند، و این فضیلتها و قدرتهای علمی و تسلط وی را بر مسائل فقهی و اسلامی به تجربه، آزموده و مانند نیاكان بزرگوارش (ع ) در مجالس مناظره و احتجاج، وسعت دانش وی را دیده بودند
. شبها اوقات امام (ع ) پیوسته به نماز و طاعت و تلاوت قرآن و راز و نیاز با معبود می گذشت. لباس وی جبه ای بود خشن كه بر تن می پوشید و زیر پای خود حصیری پهن می كرد. هر غمگینی كه بر وی نظر می كرد شاد می شد. همه او را دوست داشتند. همیشه بر لبانش تبسم بود، با این حال هیبتش در دلهای مردم بسیار بود .
امام دهم حضرت هادی (ع ) در سال 254 هجری به وسیله زهر به شهادت رسید. در سامرا در خانه ای كه تنها فقط فرزندش امام حسن عسكری(ع) بر بالین او بود. معتز عباسی امام دهم را مسموم كرد . از این سال امام حسن عسكری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت. و در همان خانه ای كه در آن بیست سال زندانی و تحت نظر بود، سرانجام به خاك سپرده شد.
