علل اهمیت روز عرفه
عرفه روز نیایش و مناجات با خالق هستی است ؛ چرا كه در این روز، درهای رحمت الهی بر روی همه بندگان به ویژه گنهكاران گشوده است و همه گنهكاران در این روز، چشم امید خود را به خدای خود دوخته اند و از دنیا بریده و به خدا نزدیك می شوند.
در این روز دعا به استجابت نزدیك است و هر ناامیدی، امیدوار بر در خانه الهی دست هایش را به دعا باز می كند.
روز عرفه، روزی است كه درهای آسمان را برای پذیرش تضرع‌های عاشقانه بندگان ذات اقدس اله می‌گشایند و باز هم آن فاعل بالعشق خواهان بازگشت اشرف مخلوقاتش به بارگاه امن‌اش است.
آری باز هم فرصت برای بازگشت انسان به اصل و جایگاه اعلی اولیه‌اش را فراهم می‌كنند، چقدر بزرگوارند و بزرگوارانه رفتار می‌كنند. علیرغم ارتكاب گناهان بسیار و كوتاهی در كردار و گفتار، باز هم می‌خوانند مان، دعوتمان می‌كنند و می‌خواهند همچو شب قدر به ارزش و منزلت خود نائل شویم زیرا در حدیثی از پیشوای ششم شیعیان، امام جعفر صادق علیه السلام آمده است كه:
اگر شخص گناه كاری نتواند در شب‌های قدر، از قدر و منزلت خود به نحو احسن استفاده كند وبهره گیرد، می‌تواند در این روز (روز عرفه) از رحمت الهی برخوردار گردد.
اما چرا این روز، به روز عرفه مشهور است و یا به بیان دیگر، وجه تسمیه این روز چیست؟
در پاسخ به این سوال می توان گفت؛ عرفات، نام منطقه وسیعى است با مساحت حدود 18 كیلومتر مربع در شرق مكه معظمه، اندكى متمایل به جنوب كه در میان راه طائف و مكه قرار گرفته است وزائران بیت الله الحرام در نهم ذى الحجه، از ظهر تا غروب در این منطقه حضور دارند.
در نقلى آمده است كه آدم و حوا علیهم السلام پس از هبوط از بهشت و آمدن به كره خاكى، در این سرزمین یكدیگر را یافتند و به همین دلیل، این منطقه «عرفات» و این روز «عرفه» نام گرفته است.
همچنین گفته‌اند كه جبرئیل علیه السلام هنگامی كه مناسك حج را به ابراهیم می‌آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد و نیز گفته‌اند سبب آن این است كه مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می‌كنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی می‌دانند كه برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا كه یكی از معانی «عرف» صبر و شكیبایی و تحمل است.
