22بهمن امسال تاریخی بود، لازم می‌دانم به ملت ایران اظهار تعظیم كنم

بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب در این دیدار:
* لازم میدانم به ملت ایران اظهار تعظیم كنم به خاطر این حركت ارزشمندی كه در بیست و دوم بهمن امسال نشان دادند. امسال این شنبه‌ای كه گذشت، شنبه‌ی بیست و دوم بهمن یك شنبه‌ی تاریخی، یك بیست و دوم بهمن تاریخی بود. در سرتاسر كشور مردم به معنای واقعی كلمه حماسه آفریدند. این همه تبلیغات مخالف، این مشكلاتی كه مردم با همه‌ی وجودشان، با جسم و جانشان حس میكنند، تحریكات دشمنان، هوای سرد، در بعضی نقاط كشور هوای زیر صفر، همه‌ی اینها تحت تأثیر گرمای ایمان و بصیرت مردم ایران نادیده گرفته شد، مردم آمدند با این عظمت، این آمدن مردم حقایق زیادی را بیان كرد.

اظهار ارادت به ملت ایران در همه جا؛ از منتها الیه شرق كشور تا منتها الیه غرب كشور، از شمال تا جنوب كشور، در شهرهای دوردست، در مراكز، در شهرهای بزرگ مثل تبریز، اصفهان، مشهد و جاهای دیگر تا روستاها؛ همه با هم صدا بلند كردند ملت ایران، خیلی ارزشمند است اینها. شكراللّه سعیكم ملت ایران! البته بنده حالا خودم را شایسته‌ی این نمیدانم كه من تشكر كنم، خدا باید تشكر كند.

* پیام ملت ایران در این بیست‌ودوم بهمن، حمایت كامل از انقلاب اسلامی و از نظام جمهوری اسلامی بود. این از همه‌ی صداها بلندتر بود. البته صداهای مخالف و معارضی هم وجود دارد و وجود داشت و دشمنان-امپراطوری رسانه‌ای دنیا كه دست صهیونیستها و آمریكایی‌ها است- سعی میكنند صدای آنها را غلبه بدهند اما نه؛ نتوانست. صدای ملت بر صدای دیگران غلبه پیدا كرد.

* در روز بیست و نهم بهمن سال 56 تاریخ ایران ورق خورد، یعنی یك مقطع تعیین كننده‌ی تاریخی بود. خب در نوزدهم‌ دی همان سال در قم آن قیام اتفاق افتاده بود، شكی نیست قمی‌ها كار بزرگی هم كردند، ابتكار عمل را به دست گرفتند ولی مثل نوزدهم دی قم در كشور باز هم اتفاق افتاده بود اما فراموش شده بود، پانزدهم خرداد سال 42 با آن كشتار و با آن حركت عظیمی كه در تهران و قم و بعضی شهرهای دیگر انجام گرفت ملت قیام كردند، جان دادند، خون دادند، تعداد هم خیلی زیاد بود اما فراموش شد.

تبریزی‌ها قیام قم را تبدیل كردند به قیام ملی، تبدیل كردند به یك حادثه‌ی عمومی با اینكه سختگیری و شدت عمل در تبریز خیلی بیشتر بود.

دستگاه آن‌قدر دستپاچه شد كه تانك آورد در خیابان، كشتاركردند، مردم را كشتند. اما مردم تبریز عقب‌نشینی نكردند. جان دادند، خون دادند، ایستادگی كردند، شعار دادند، قضیه‌ی قیام را ملی كردند، صدای فداكاری آنها به همه‌ی كشور رسید لذا همه‌گیر شد، چهلم تبریز در چند جا گرفته شد این معنایش آن بود كه فریاد تبریزی‌ها همه‌ی ایران را فرا گرفت. كمتر از یكسال بعد هم بساط حكومت استبدادی سلطنتی واژگون شد؛ تاریخ‌ساز یعنی این.

تبریز نگذاشت تجربه‌های گذشته تكرار بشود با ایستادگی با مقاومت با شجاعت. پرچم آزادی ایران دست تبریزی‌ها است.

* آن چیزی كه به ملت‌ها هویت میدهد شخصیت میدهد عظمت میدهد به حفاظت از خود ملت‌ها از فرهنگ آنها كمك میكند استقامت آنها و ایستادگی آنهاست.

استقامت، این هویت را حفظ میكند، هویت میدهد به یك ملت، یك جمعیت. باید خسته نشد، باید ناامید نشد، باید از عربده‌های دشمن خوف نكرد.

این بیست و دوم بهمن امسال هم یك مصداق دیگر همین استقامت است. با این نگاه، با این دید مسئله را ببینیم و بررسی كنیم. صرف اینكه حالا جماعت آمدند در خیابانها، خب كار خوبی است. گاهی اوقات انگیزه‌های گوناگونی وجود دارد برای آمدن به خیابان. مهمتر از این، همین است كه نگاه كنیم ببینیم این آمدن به معنای استقامت ورزیدن بود.

یكی از اهداف مهم این اغتشاشات پائیز در تهران و بعضی جاهای دیگر، یكی از مهمترین اهدافش این بود كه همین بیست و دوم بهمن را از یاد مردم ببرند. مردم حضور میلیونی خودشان را در سالروز پیروزی انقلاب نشان ندهند، فراموش كنند.

مردم استقامت ورزیدند آمدند. پس این آمدن استقامت بود. این استقامت بركت دارد.

* بعضی گفتند كه جمهوری اسلامی به بن‌بست رسیده، خب اگر به بن‌بست رسیدیم، دشمن چرا این‌قدر خرج میكند كه ما را به زمین بزند؟ خب حكومتی كه به بن‌بست رسیده دیگر زمین زدنش خرج نمیخواهد كه، خودش زمین میخورد!

میلیاردها دلار دارند خرج میكنند در دنیا، بسیاری، از كشورهایی كه پولی دارند، ثروتی دارند و برخلاف جهت ملت ایران حركت میكنند دارند خرج میكنند جمهوری اسلامی را منحرف كنند. به زبان هم می‌آورند، تصریح هم میكنند. چرا میكنند؟ اگر ما به بن‌بست رسیده بودیم، اگر ما داشتیم از پا می‌افتادیم ــ همانطور كه بعضی‌ها میخواهند وانمود كنند ــ احتیاج نبود این همه پول خرج كنند آنها.

* یكی از چیزهایی كه در ایجاد قوت در كشور مؤثر است و كشور را قوی میكند اتحاد ملی است، اتحاد ملی. سر چیزهایی جزئی تنازع نباید انجام بگیرد، البته اختلاف نظر هست، در این اختلاف نظرها مباحثه خوب است، مناظره خوب است، اما منازعه خوب نیست.

مناظره كنند، حرف بزنند، بحث كنند، در دانشگاه، در حوزه، در رسانه‌های عمومی، استدلال كنند با ادب، با حفظ حرمت دیگران این خوب است، اما منازعه كردن خوب نیست، دشمنی كردن خوب نیست، دهان را به حرف ناشایست آلودن خوب نیست، اینها خوب نیست. اتحاد است كه كمك میكند.

* گاهی اوقات در مقام خدشه‌ی در پیشرفتها می‌گویند، چرا همه‌ی تلاش خودتان را گذاشتید روی تسلیحات؛‌ پهباد، موشك و... خب، جوابش این است كه اولاً لازم است، كشوری كه دشمن دارد باید به فكر خودش باشد دیگر. ما دشمن داریم باید جهت دفاعی‌مان را تقویت كنیم عقل حكم میكند، شرع هم میگوید: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ».

ثانیاً در بخشهای دیگر مگر كمتر از بخش دفاعی كار شده؟ چندین برابر بخش دفاعی در بخش صنعت كار شده، در بخشهای زیربنایی كار شده، در جاده و سدّ و امثال اینها كار شده،‌ این همه كار.

حالا مسائل دفاعی طبعاً جوری است كه دشمنها هم میخواهند به دلایل خاص خودشان مدام تبلیغ كنند كه بله؛‌ ایران پهپاد داشت به فلان جا فروخت، به فلان جا داد، چه كرد چه كرد. اما پیشرفتهای صنعتی را داعی ندارند بلكه داعی دارند كه كتمان كنند و كتمان میكنند، ما در قسمتهای دیگر هم پیشرفت زیاد داشتیم.

البته ملت به این وسوسه‌هایی كه میكنند اعتنایی نكرد. همین‌هاست كه دشمن ما را عصبی میكند، همین پیشرفتهاست كه دشمن را عصبانی میكند.

ادامه خبر
https://farsi.khamenei.ir/