حضرت آیت الله جوادی آملی با تاكید بر گرامیداشت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، حضور در راهپیمایی 22 بهمن و حفظ وحدت و انسجام را قدردانی از امام و شهدا دانستند.
حضرت آیت الله جوادی آملی در پیامی به مناسبت روز 22 بهمن، سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی اظهار امیدواری كردند كه همگان در مراسم 22 بهمن امسال یعنی 1403 شركت كنند.
ایشان اظهار داشتند: گرامیداشت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و حضور در راهپیمایی 22 بهمن و حفظ وحدت، انسجام، اعتقاد، معیت، هم آوایی و هماهنگی در گرامیداشت این نظام پربركت اسلامی است.
معظم له بیان داشتند: این حضور هم قدردانی از امام و شهدا(رضوان الله تعالی علیهم) است از یك سو هم قدردانی از بزرگی و عظمت و جلال و شكوه جانبازان عزیز ماست، از سوی دیگر و هم حق شناسی از مسئولانی كه در مسیر امام و انقلاب بودند كه نه بیراهه رفتند نه راه كسی را بستند و هم موعظه و هدایت است نسبت به كسانی كه تأملی در این زمینه دارند.
متن كامل پیام معظم له بدین شرح است:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و الأئمة الهداة المهدیین و فاطمة الزهراء بهم نتولّی و من أعدائهم نبترّء الی الله».
در آستانه چهل و ششمین سالگرد انقلاب اسلامی ایران هستیم. مصادف با اعیاد شعبانیه مخصوصاً عید ولادت وجود مبارك حضرت ختمی امامت امام زمان(ارواحنا فداه) است كه امیدواریم همه این عیدها و بركت ها برای نظام اسلامی و جامعه اسلامی خیر و رحمت و بركت باشد.
چند نكته است كه توجه به آنها برای همه ما سودمند است؛ اول: گرامیداشت این سالگرد و حضور در راهپیمایی 22 بهمن امسال یعنی 1403 و حفظ وحدت ما و حفظ انسجام ما و حفظ اعتقاد ما و حفظ معیت ما و حفظ هم آوایی و هماهنگی ما در گرامیداشت این نظام پربركت اسلامی است. این هم قدردانی از امام و شهدا(رضوان الله تعالی علیهم) است از یك سو؛ هم قدردانی از بزرگی و عظمت و جلال و شكوه جانبازان عزیز ماست، از سوی دیگر و هم حق شناسی از مسئولانی كه در مسیر امام و انقلاب بودند كه نه بیراهه رفتند نه راه كسی را بستند و هم موعظه و هدایت است نسبت به كسانی كه تأملی در این زمینه دارند.
مطلب اساسی آن است كه یكی از گناهان كبیره كه در صدر اسلام مطرح بود تعرب بعد از هجرت است. این تعرب بعد از هجرت در بیان نورانی پیغمبر(صلوات الله و سلامه علیه) است كه مستقیماً به وجود مبارك امیرالمؤمنین فرمود «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ». بیان نورانی امام صادق(سلام الله علیه) است كه صریحا تعرب بعد از هجرت را نهی كردند. در مكتوب رسمی امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) است كه تعرب بعد از هجرت را نهی كردند. این یك امر مسلّمی است كه در صدر اسلام بود كه «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».
معنای این جمله مبارك این است گروهی كه از مكه به مدینه آمدند و هجرت كردند یا مانند اوس و خزرج در خود مدینه بودند از سنخ ﴿وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ﴾ از جاهلیت هجرت كردند و نظام پربركت اسلامی را پذیرفتند. دوماً بخواهند خوی جاهلی عرب جاهل را بپذیرند این شدیداً نهی شده است. عرب شدن بعد از اسلام یعنی آن نظام جاهلی وگرنه عرب نژادی مانند نژادهای دیگر محترم اند. تعرّب یعنی جاهلیت قبل از اسلام را كسی دوباره بخواهد بپذیرد این جزء معاصی كبیره است «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».
آنچه كه در این مجامع روایی از دستور صریح خود پیغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) آمده، بیان رسمی امام صادق(سلام الله علیه) است نامه رسمی امام رضا(صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین) است این است كه كسی یك نظام الهی را تشكیل داد دوباره بخواهد از آن نظام معاذالله برگردد با عادات با آداب و سنن جاهلی جاهلیت قبل از اسلام برگردد، این منهی است. اگر خدای ناكرده كسی هوسی دارد كه با نظام اسلامی هماهنگ نباشد و این نظام معاذالله دگرگون شود و خوی جاهلی دوره پهلوی و امثال پهلوی بیاید این همان تعرّب بعد از هجرت است كه منهی است اولاً شدنی نیست ثانیاً به فكر این كار بودن محرّم است ثالثاً عواقب تلخ فراوانی دارد. این اصل اول است كه «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».
اما مطلب دوم آن است كه بركات فراوانی از نظر رشد علمی رشد معارف دینی رشد تفسیری چه در حوزه چه در دانشگاه ها حفظ قرآن این گونه از بركات محسوس است اما كمبودهایی است كه این كمبودها زیاد است و ما باید بكوشیم كه این كمبودها برطرف بشود. این چند تا راه دارد یك راهش مستقیماً مربوط به خود مردم است. یك راه مستقیماً مربوط به حاكمان و حكمرانان است یك راه هم كه مشترك است. آن راهی كه مشترك است مسئله دعا و نیایش است و نماز استسقاء است دعای استسقاء صحیفه سجادیه است و سایر آداب و سنن دینی. تضرع به درگاه حق دعا برای فراوانی نعمت ارزانی نعمت بارندگی باران و مانند آن است.
اما اینكه خدا فرمود: ﴿یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها﴾[1] خدا زمین مرده را زنده می كند یعنی چه؟ حضرت حرف جدیدی دارد. فرمود تنها زنده شدن زمین و زمینه زندگی به باران و بارش برف نیست اگر دستگاه اداری دستگاه عدل باشد، دستگاه قضا دستگاه عدل باشد، هر حكمی كه انجام می شود بركتش بیش از باران چهل روزه است. اینها را ما باور بكنیم. این چنین نیست كه گرانی و كمیابی و سختی مسكن و امثال ذلك قابل حل نباشد. هم حل مادی دارد هم حل معنوی. حل مادی را كه مسئولین این امر موظف اند، حل معنوی هم آن است كه همه ما موظفیم هر كس كاری در دست اوست مخصوصاً دستگاه حكمرانی، یك؛ و حاكم شدن، دو؛ هم حَكمیت هم حاكمیت. حَكمیت مربوط به دستگاه قضا است. حاكمیت مربوط به مطلق دستگاه حكومتی یك نظام است.
فرمود اگر حاكم ها نه بیراهه بروند نه راه كسی را ببندند، یك؛ حكمشان روی عدل باشد، دو؛ بركت این حكم بیش از بركت باران چهل شبانه روز است. ما باور بكنیم كه تنها اسباب مادی نیست كه جهان را اداره می كند. اگر نماز استسقاء حق است كه حق است؛ اگر دعای استسقای صحیفه سجادیه حق است كه حق است؛ اگر وظیفه ما انجام دادن اینهاست كه إن شاءالله انجام دادیم و می دهیم؛ مسئولین دستگاه حَكمیت از یك سو؛ حاكمیت از سوی دیگر، هم حاكم های ما، هم حَكم های ما از عدل نگذرند و از خیر عدل جامعه را محروم نكنند. ما باور كنیم كه بركت، تنها از زمین نیست، از زمینه هم است؛ از عدل است، از حَكمیت عادله است از حاكمیت عادله است. پس تعرب بعد از هجرت از یك سو ممنوع است، و اخلال در حَكمیت و حاكمیت كه مبادا خدای ناكرده در اثر اخلال، عدلی فراموش بشود و ظلمی جای عدل را بگیرد از سوی دیگر و این حق شناسی مسئولان اصلی انقلاب، شهدای انقلاب، جانبازان انقلاب، مادران و پدران بازمانده از شهدای انقلاب هم خواهد بود.
نتیجه اینكه همه ما إن شاءالله در مراسم 22 بهمن امسال یعنی 1403 إن شاءالله شركت می كنیم. با جلال و شكوه نظام مان را و سالگشت انقلاب را گرامی می داریم؛ اما آن دو اصل اصیل غیر فراموش شدنی را فراموش نكنیم؛ یكی «التعرّب بعد الهجرة» حرام است یكی هم اینكه حكم عادله چه در حَكم های قضایی چه در حاكمیت های اداری بركتش بیش از باران چهل شبانه روزه است. امیدواریم نظام ما مسئولین ما همه كسانی كه در این نظام تلاش و كوشش كرده و می كنند مشمول عنایت ویژه اهل بیت(علیهم السلام) باشند و امام راحل و شهدا مورد عنایت پروردگار باشند. جانبازان انقلاب ما شفا پیدا كنند و همه بیماران و همه دردمندان و همه محتاجان به مقاصد حق و خیرشان برسند.
«غفر الله لنا و لكم و السلام علیكم و رحمة الله»
