آشنایی با استاد بهروز رضوی
بهروز رضوی نشان، درجه یك هنری گرفت ، صدای ماندگاری كه نامش پر از علم و فرهنگ است
مردی كه می توان این تعبیر را برای او داشت «بهروز عاشق رادیوست»
پیشینه بهروز رضوی نشان می دهد كه هم در دوره قبل انقلاب و هم بعد از آن فعالیت داشته و این به دلیل هنر والایش بوده كه در همه دوران قدر دیده است.
بهروز رضوی دارای شخصیتی چند ساحتی است كه وی شاعر، بازیگر و روزنامه نگار است و هنرنمایی اش در رادیو قله این ابعاد شخصیتی او است.
می توان گفت بهروز رضوی یك آدم درجه یك هنری است ؛ زندگی او منش او یعنی فرهنگ .
فرهیختگی‌ای بهروز رضوی تنها برای اجرهای ماندگار او نیست بلكه علمیت و دانش اوست كه چاشنی اجرای او شده است . ظرف تسلطش به شعر و ادبیات و علوم دیگر اجرا هایش را فاخر كرده است .
وی وقتی شعری را می خواند جان شعر را بیان می كند. حتما كتاب های صوتی بسیاری را شنیده آید و می دانید كه كتابی كه رضوی خوانده باشد از چه كیفیت برتری برخوردار است. حتما علاقمندانش كتابهایی از ادبیات دفاع مقدس را كه در یك برنامه رادیویی می خواند را به یاد دارند.
بهروز رضوی در عین حال هیچگاه استانداردهای حرفه ای و اخلاقی را فراموش نكرده‌اند.
وی در مراسم تجلیل و اهدای نشان درجه یك هنری چنین گفت :
به گمانم این جلسه تشكیل شده برای شرمنده ساختن من! در عمرم هرگز به جدم قسم نخورده ام بنابراین كسی نمی دانست كه من سید هستم. هرگز از امكاناتی كه در اختیار داشتم بهره برداری شخصی نكرده ام و همواره به این فكر كردم كه كارم را به بهترین نحو انجام دهم چرا كه نه تنها خودم را بدهكار مردم و مدیران می دانستم بلكه احساس می كنم مدیون افرادی همچون سعدی و حافظ و مولوی هستم پس باید وسواس و دقت داشته باشم.
وی در ادامه اظهار داشت: بنابراین ذره ای منیت در صدای من حس نمی كنید. در هیچ برنامه ای درصدد مطرح كردن خودم نبودم بلكه تمام تلاشم این بوده كه كارم را به بهترین شكل انجام دهم كه شاید گاهی هم در نیامده و بیش از آن در توانم نبوده است.

بهروز رضوی در ادامه بیان داشت: از آذر 47 و بیش از پنجاه سال است كه بدون وقفه در رادیو كار می كنم در حالی كه از كودكی عاشق رادیو بودم؛ همه برنامه هایش را گوش می كردم و همه عوامل رادیو را می شناختم. رادیو با من عجین است و علاقمندی من به رادیو دست خودم نیست. حتی هنگام نوشتن مشق‌هایم به رادیو گوش می دادم. رادیو كرم ترین و بی مزاحمت ترین رسانه است.
من هنوز كه هنوز است به دنبال یادگیری اِعراب صحیح و ادای درست كلمات هستم. من خود را مدیون رادیو می دانم و در مورد درست گویی وسواس دارم. بزرگی می گفت شما پیامبران كلامید و اگر كلمه ای را اشتباه بیان كنید و فردی در روستایی دور افتاده آن را از شما به اشتباه یاد بگیرد مدیونش خواهید بود. من همیشه اینگونه فكر كرده ام و كاش همه اهالی رادیو همینگونه بیندیشند.

این هنرمند در پایان گفت: كار ما شغل نیست مشغله است و دل مشغولی می آورد. شاید علاقه ای كه مردم به ما دارند به خاطر این است كه به خوبی این عشق ما را حس می كنند.