گذری بر زندگی شمس الشموس، امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف؛ امام علی بن موسی الرضا(ع) هشتمین امام شیعه، در روز 11 ذی القعده 148ه. ق در شهر مدینه، جهان را به نور وجود خویش روشن ساخت.
نام شریف او «علی» و كنیه ی معروف آن حضرت «ابوالحسن» و لقب های مشهور آن گرامی «رضا، غریب الغرباء، معین الضعفاء، شمس الشموس و انیس النفوس» است.
امامت و وصایت حضرت رضا (علیه السلام) بارها توسط پدر بزرگوار و اجداد طاهرینشان و رسول اكرم (صلی الله و علیه و اله) اعلام شده بود. به خصوص امام كاظم (علیه السلام) بارها در حضور مردم ایشان را به عنوان وصی و امام بعد از خویش معرفی كرده بودند
خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای آن حضرت به گونه‌ای بود كه حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود كرده بود. با مردم در نهایت ادب تواضع و مهربانی رفتار می‌كرد و هیچ گاه خود را از مردم جدا نمی‌نمود.
یكی از یاران امام می‌گوید: "هیچ گاه ندیدم كه امام رضا (علیه السلام) در سخن بر كسی جفا ورزد و نیز ندیدم كه سخن كسی را پیش از تمام شدن قطع كند. هرگز نیازمندی را كه می‌توانست نیازش را برآورده سازد رد نمی‌كرد در حضور دیگری پایش را دراز نمی‌فرمود. هرگز ندیدم به كسی از خدمتكارانش بدگویی كند. خنده او قهقهه نبود بلكه تبسم می‌فرمود. چون سفره غذا به میان می‌آمد، همه افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سر سفره خویش می‌نشاند و آنان همراه با امام غذا می‌خوردند
